مسعود رضايي بياره
ويرانه
شب آمـــــــــد ، بــاز كن ميخـــانه‌ات را
بگــــــــردان ساقيــــــــا پيمانــــــه‌ات را
مسعود رضايي بياره
ويرانه
شب آمـــــــــد ، بــاز كن ميخـــانه‌ات را
بگــــــــردان ساقيــــــــا پيمانــــــه‌ات را
شراب از چشم مخـمورت در افـــــكن
خـــــراب و خيـــــره كن مستانـه‌ات را
بـــــرافـــــروز از رخت شـــــام سياهم
بيــــــــا آتش بــــــزن پـــــــروانــه‌ات را
رهـــــا كن حلقــــه‌ي گيسو به رويت
ز بـــــي تــابــي بكش ديــــــوانه‌ات را
به آتش در كش و خــــاكسترم كـــن
بسوزان خــــــــــانه و كـــاشانه‌ات را
دمــــــــي پـــــا بر دل و بر ديــده‌ام نه
تماشائــــــي بـــكن ويــــــــــرانه‌ات را
بيــــــــا بشنـو ز مهتـــــاب شبانـــــه
نـــــــــــــگارا قصــه و افسانـــه‌ات را
دلــــــم تنگ و هــــــواي سينه ابـري
سرم مي خواهد امشب شانه‌ات را
دلم مـــي خــواهد امشب با نگاهي
بسوزي سهره‌ي ديـــــــــوانه ات را
بيا روشن كـــن اي شمع دل افروز
چــــــــراغ خــــــانه‌ي پــــروانه‌ات را
آدرس