مسعود رضايي بياره
تالاب خيال
من كـــــه افتاده‌ام از پا , تو بيـــا بر سر من
تا زنـــم بوسه به سر تا قـــــدمت دلبـــر من
مسعود رضايي بياره
تالاب خيال
من كـــــه افتاده‌ام از پا , تو بيـــا بر سر من
تا زنـــم بوسه به سر تا قـــــدمت دلبـــر من
دانم اي دوست كه مــرگم زخدا مي طلبي
تا نيايي نــــــرود جــــان تو جــــان از بــر من
تو بيايي بــه تماشا ، دل ديــــــوانه ز شوق
نزد شعله به ويـــــرانه و بــــال و پـــر من ؟
گـُــــل پرپر شده‌اي بــوس و بينـــداز به آب
ياد آبي كــه ز عشق تو گذشت از سر من
بر سرخــاك من اي دوست فـراتر بنشين
كه نسوزي ز تف اخـــــگر و خـــاكستر من
نيست يك شب كه نيـايم لب تــالاب خيال
بـه تماشاي نــــــگاهت ، گـُــــل نيلوفـر من
كه بگوييد به تو اي چشمه‌ي نوشين بهار
حسرت ايــن لب خشكيده و چشم تـر من
نغمـه‌ي سهره‌ي دلسوخته آيـــد به نــــوا
ورقــي گر بــــزني موسم گـُــل دفتر من
آدرس