آهنگ دلتنگي

               مسعود رضايي بياره

                    آهنگ دلتنگي

ببار اي نــم نــم باران  كه چشمان تري دارم

درون سينه از گرمي ، فروزان اخگري دارم

ببار اي نــم نــم باران  كه چشمان تري دارم

درون سينه از گرمي ، فروزان اخگري دارم

سحرگاهي كه ابر از دل به روي شيشه مي بارد

ز دلتنگي و بـي تـابي هـــواي ديــگري دارم

ببـار اي ابــر اگر داري هـــواي ديـــدگانم را

كه از دوري و مهجوري دل غم پروري دارم

ز تاب موج گيسويي  غزل در شعله مي پيچد

ميان سينه جــاي دل ز اخــگر مجمري دارم

كنار بركه‌ي چشمم سرشك از ديده مي رانم

كه در اين بــركه نقشي از  گُـل نيلوفري دارم

سپهر دلبـــري هــرگز نــگردد تيره و ابـــري

كنار خوشه‌ي پــروين ، فروزان اختري دارم

منم آن بلبل  شيدا  كه در اين بـاغ  بي برگي

پُر از آهنگ دلتنـگي ، پــريشان دفتري دارم