بانوي ارديبهشت

مسعود رضايي بياره

بانوي ارديبهشت

رشته رشته

گيسوان آرايه با گل هاي صحرايي

دسته دسته

تافته با شبنم و عطري اهورايي

روي دوش و بر بناگوشش فروهشته

رشته هايي روشن از زرتار مهر و شعله ي مهتاب

گيسوان دختر مزدا اهورا با نگاهي گرم و گيرا و تماشايي

سيمگون اندام او در لابلاي پرنيان و مخملي از بوي آويشن

دلكش و روشن

باوقار آهنگ پايش  نغمه اي شيرين  و رويايي

گام بر مي دارد و آرام و آهسته

گل برويد دسته دسته پيش پاي او

سبزه و آب و نسيم و جنگل و باران

شاد و سرشار از هواي او

با صداي پاي او در لابلاي سبزه و گل هاي نيلوفر

آب روياگونه  مي خوابد

با نواي پاي وي  پروانه سرشار از بهار و نغمعه اي شيرين و جان پرور

بال مي افشاند و رقصنده مي تابد  

تاجي از گل هاي صحرايي  مكلل با سرشك روشن مهتاب

روي سر دارد

دور گردن شال سرخي  تافته با چشمه ي خورشيد و زر اندوده با اختر به بر دارد

چشم او يك باغ رويايي

ژرف تر از مهر تابنده

پاك تر از ماه رخشنده

دختر فصل بهار امشاسپند  و مهر پاينده

پر فروغ از تابش مهر اهورايي

بانوي ارديبهشت و دختر خورشيد

بارور باد از فروغ روشنت گل هاي فروردين

مهربان بانوي با آئين